Selanik - Yunanistan

Kasım ayında yaptığımız yurtdışı gezisi için yaptığımız vize başvurusunda bize 3 aylık vize vermişlerdi ve 26 Ocak 2016 tarihinde vizemizin süresi biteceği için Selanik gezisini bir an önce yapmak istiyorduk. Eşimin ve benim gitmeyi çok istediğimiz Selanik’e benim ameliyatım, ablamın doğumu derken ancak 2 – 3 Ocak 2016 tarihlerinde gidebildik. Hem eşimin anne ve baba tarafları Selanik göçmeni olması nedeniyle hem de Atatürk’ün memleketi olması nedeniyle her ikimiz de görmeyi çok istiyorduk. Benim de ailemin bir kısmı Yunanistan ve Bulgaristan göçmeni olduğu için ben de açıkcası ata topraklarımı görmeyi istiyordum. Bu niyetle yılbaşının hemen ertesinde hava koşulları çok iyi olmamasına rağmen ikimiz tek başımıza gitmeye karar verdik.

Oteli Booking.com’dan ayarladık ve Aegeon otele karar verdik. Sıra geldi ulaşıma. Yukarıda dediğim sebeplerden dolayı uzun süre hangi haftasonu gideceğimize karar veremedik. Onun için uçak bileti alamadık. Eğer Selanik’e İstanbul’dan bizim gibi kendi başınıza gidecek olursanız, otobüsle gitseniz bile mutlaka uçakla dönün.  Türk Hava Yolları’nın Atatürk Havalimanından karşılık seferleri var ve cumartesi sabahı gidip pazar akşamı dönebilirsiniz. Biz uçak için erken rezervasyon yapamayınca ve bilet fiyatları çok yükselince Ulusoy ile gidip dönmeye karar verdik. 

Ulusoy’un Gümülcine, İskeçe, Kavala ve Selanik’e Esenler Otogarı’ndan sabah ve akşam 9 da otobüs seferleri var. Biz Cuma akşamı 9 otobüsü ile gitmeye karar verdik. Oteli ayarladık, otobüs biletini aldık ve son olarak yurtdışı seyahat sigortasını ayarlamaya sıra geldi. Bunu gerçekten ayarlamak gerekiyor mu bilmiyorum ama sınırda sıkıntı yaşamamak için, belki lazım olur diye bunu da yaptırmaya karar verdik. Otobüs biletini Ulusoy’dan aldığımız için sigortayı da yine kendi sitesinden yaptırdık. AIG Sigorta’nın Ulusoy ile anlaşması varmış ve yolcularına sigorta yapıyormuş. Biz de bundan yararlandık. Aynı hizmet THY’nin kendi sitesinde de var. Orada da uçak bileti alan yolculara yapılıyor. Biz Cuma akşamı otobüse bindik, sınırdan yaklaşık 2.5 saat gibi bir sürede geçtik ve sabah yaklaşık 7 buçuk gibi Selanik’e indik. Selanik’in en merkezi caddesinde bizi indirdi ve biz de yürüyerek otelimize geldik. Otelde check in işlemlerimizi yaptırdık ve odamıza saat 12’de yerleşebileceğimizi söylediler. Biz de sırt çantalarımızdan birini otelde resepsiyona bıraktık, Atatürk Müzesi’ne nasıl gidebileceğimizi sorduk ve müzeye doğru yürümeye başladık. Selanik’te olduğumuz iki gün boyunca en çok ilgimizi çeken şey hemen hemen bütün dükkanların kapalı olmasıydı. Sadece eczaneler ve restoranlarla cafeler açıktı. Büfelerin bile çoğu kapalıydı. Birkaç kişiye bunu sebebini sorduk ve bize yılbaşı tatili dediler. Christmas bitmişti, 1 Ocak değildi ama hala tatildi. Türkiye’de biz gerçekten çok çalışıyormuşuz. Resmi tatilleri geçtim, Ramazan ve Kurban bayramlarının 1. günü bile birçok dükkan açık oluyor. Belki normali Selanik’teki durum ama biz dükkanların hep açık olmasına alışık olduğumuz için biraz garip geldi.

Atatürk Müzesi ile ilgili başka bir yazı daha yazdım. Onun için bu yazıda o kısmı pas geçiyorum. Atatürk Müzesi’nden sonra Church of Panagia’yı gezdik. Selanik merkezinde biraz daha dolaştıktan sonra otele gittik, odamıza yerleştik ve akşam üstüne kadar istirahat ettik. Akşam tekrar dışarı çıktık ve bu sefer sahil tarafına gittik. Sahilde hemen hemen her apartmanın giriş katında cafe ve restoran var. Bu yönden biraz İzmir’deki kordona benziyor ama sahilin dışında kalan kısımlarını açıkcası biz pek İzmir’e benzetemedik. Akşam yemeğinden önce Aristoteles Meydanı’nda kurulan yılbaşı etkinliklerinin gerçekleştiği alanda dolaştık. Çam ağaçlarının altında noel babanın bulunduğu ve fotoğraf çekilebildiği alanı gezdik. Bu alanın içerisinde buz pisti de vardı ve pistin hemen yanında atlı karınca ve birkaç oyun alanı daha vardı. Yurtdışında en çok ilgimizi çeken şeylerden biri de şehir içlerinde alışveriş merkezlerinin olmaması. Biz artık özellikle İstanbul’da haftasonları dolaşmaya çıktığımızda alışveriş merkezlerine gitmeye alışmışız. Ama mesela Selanik’te insanlar akşamları kurulmuş bir açıkhava panayır alanında pekala güzel eğlenebiliyor. Bu, yıllardır İstanbul’da yaşayan insanlar olarak bize değişik geldi. Akşam yemeğini de Vosporos restoranda yedik Yemekte ilk defa uzo içtim. Bana biraz rakıya göre hafif geldi ama gene de oraya kadar gitmişken denemekte fayda var. Daha sonra otelimize döndük ve sabah kahvaltı edip odamızı boşalttık. Otelden çıkarken de sırt çantalarından birini yine resepsiyona bıraktık. Bu sefer Selanik’in sahil kesimini gezdik. Tabi ki dükkanlar yine kapalıydı ve biz de vitrinleri izleye izleye gezdik. Selanik limanını gezip sahil boyunca Beyaz Kule’ye kadar yürüdük. Beyaz Kule’nin orada bol bol fotoğraf çekilip Mikel Kahvecisine oturup kahve içtik. Daha sonra da Kule’nin devamında yer alan şemsiyeleri görmeye gittik. Ondan sonra da yine sahil boyunca yürüyüp tekrar otelimizin bulunduğu bölgeye geldik. Orada birkaç kafede oturup vakit geçirdik, otele gidip çantamızı aldık ve akşam saat 8.20’de Zorpidis’in otobüsüne bindik. Zorpidis, Ulusoy’un Yunanistan’da işbirliği yaptığı firma. Ancak gelen otobüs çok eskiydi. Koltuk arkalarında televizyon olmasını geçtik, sigara küllükleri vardı. Ayrıca servis çok kötüydü. Bütün gece sadece bir adet kek dağıttılar ve çay – kahve servisi de yapılmadı. Zorla 1-2 tane su alabildik. İstanbul’dan Selanik’e giderken 35 €, Selanik’ten İstanbul’a gelirken 45 € verdik. Kişi başı 10 € fazla vermemize rağmen hizmet kalitesi çok kötüydü. Onun için özellikle dönüşte çok bir fiyat farkı yoksa bence mutlaka uçakla dönün ya da metro turizm ya da alpar firmalarını da bir araştırın. Selanik’ten saat 21’de kalktık, diğer şehirlere de uğrayarak, İpsala’dan geçerek sabah saat 07.30 gibi Esenler Otogarı’na geldik. Böylece bir yolculuğu daha bitirmiş olduk. Selanik’te hiç kar yoktu ama yol üstünde birkaç yerde kar yağışına denk geldik. Hele sınır kapısının bulunduğu bölge buz gibiydi ve Meriç Nehri buz tutmuştu.